«Κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον», μου χαμογέλασε πλατιά κι ύστερα έστρεψε προς το μέρος μου την άλλη μεριά του προσώπου της, την παραμορφωμένη από το ατύχημα.
«Εγώ σώθηκα, μ’ απόμειναν μονάχα αυτά τα σημάδια. Όμως εκείνος χάθηκε μέσα στις στάχτες».
Νιόπαντρη ήταν η θεία μου τότε που έγινε η έκρηξη στη νεόδμητη οικοδομή που έμεναν. Δυο απώλειες μέτρησε, μια του συζύγου της και μια του παιδιού που κουβαλούσε. Κι οι δυο τη στοίχειωσαν όμως συνέχισε να ζει. Πως συνέχισες να ζεις; Τη ρωτούσα μ’ ειλικρίνεια, δίχως πρόθεση να την προσβάλλω. Έζησα, μου έλεγε, ενώ νόμισα πως θα πεθάνω αλλά ένα χέρι μ’ έσπρωχνε απαλά στην πλάτη κι ήταν το χέρι της ζωής. Δύσκολα σ’ αφήνει η ζωή πουλάκι μου.
Τη φοβούνταν αυτή τη θεία οι πιο πολλοί εξ’ αιτίας της φριχτής εκείνης ουλής που της στέρησε ένα μεγάλο κομμάτι της σπάνιας ομορφιάς της. Όμως η αγάπη που έτρεφα εγώ για ‘κεινη παραμέριζε το φόβο κι έτσι τα σημάδια της έγιναν κάτι το συνηθισμένο που αντίκριζα καθημερινά. Καθόμουν στα πόδια της, πάνω στη μαύρη φούστα της, μου ‘λεγε παραμύθια μπροστά στο παράθυρο του τρίτου ορόφου κι εγώ χάιδευα με τα χεράκια μου το ταλαιπωρημένο της πρόσωπο. Αυτή έκλεινε τα μάτια κι απολάμβανε το άγγιγμα μου. Πότε πότε κυλούσε κανένα δάκρυ.
Η θεία Σταματίνα δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ, ούτε παιδιά έκανε, λες και με τους δυο θανάτους που τη βρήκανε αναθεώρησε για τα πρέπει που βάζουμε οι άνθρωποι στη ζωή.Tώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως να μην ήθελε να ζήσει άλλο καημό, να μη πονέσει ξανά τέτοιους χαμούς. Ερωτεύτηκε όμως, κι ερωτεύτηκε βαθιά, μ’ ένα πάθος ανεξέλεγκτο που δεν έλεγε να σβήσει στο πέρασμα του χρόνου. Εκείνος ήταν στρατιωτικός, ένας άντρας κοντά στα δυο μέτρα, με πράσινα μάτια γεμάτα γοητεία, πυκνά καστανά μαλλιά και τα πιο στιβαρά χέρια που είχα δει ποτέ μου. Κάθε βράδυ την έβγαζε στην είσοδο της οικοδομής κι αυτή άλλοτε τον έβαζε στο σπίτι της κι άλλοτε όχι. Εγώ ζούσα στη διπλανή πολυκατοικία κι έτυχε πολλές φορές να τον δω, τις περισσότερες κρατούσε ένα ροζ τριαντάφυλλο στο χέρι του.
Η θεία του το ‘χε ξεκαθαρισμένο, δεν ήθελε γάμους και παιδιά. Όσο την ήθελε έτσι, καλώς, όταν θα ζητούσε κάτι παραπάνω οι δρόμοι τους θα χώριζαν. Και πήγε χρόνια αυτή η κολόνια, με τη Σταματίνα να ζει έναν έρωτα παράφορο, μ’ εποχές που αυτός την πίεζε αφόρητα να ζήσουν μαζί κι αυτή τον έδιωχνε, με νύχτες μοναχικές και δύσκολες όμως ποτέ δεν λύγισε. Την επιλογή της την είχε κάνει, δεν ήθελε να κλάψει γι’ άλλον που ‘χε αγαπήσει. Ακόμη δεν ξέρω τι ήταν αυτό που κράτησε θερμή τόσα χρόνια την επιμονή αυτού του ανθρώπου. Τ’ απανωτά όχι ή μονάχα η αγάπη του για ‘κεινη; Κάποτε, κοντά στα πενήντα της έδωσε το τελεσίγραφο. «Μεγάλωσα πια Σταματίνα, η καρδιά μου δεν αντέχει αυτό το βασανιστικά ωραίο πήγαινε – έλα». Πήρε το καπέλο του και δεν φάνηκε ποτέ ξανά στη γειτονιά μας. Από τότε το μαράζι ήταν ολοφάνερο στα μάτια της. Πολλές φορές κατέβηκε μεσάνυχτα με τη ρόμπα στο δρόμο έτοιμη να πάει να τον βρει –μου εκμυστηρεύτηκε λίγο προτού πεθάνει- όμως πάντοτε γύριζε πίσω.
«Άξιζε θεία; Πήρες λες τη σωστή απόφαση;» Χαμογέλασε τότε πικρά. «Δεν αξίζει να χάνεις τίποτε σε τούτη τη ζωή μονάχα επειδή φοβάσαι. Δεν είμαστε μικροί Θεοί, να μπορούμε να σταματήσουμε, να ελέγξουμε, να δρομολογήσουμε καταστάσεις. Το μόνο που είμαστε ικανοί να κάνουμε είναι να ζήσουμε».
Γράφει η Φρόσω Αποστόλου

“Bon Vivant” : “Αυτός που του αρέσει να απολαμβάνει τα καλύτερα πράγματα στη ζωή”. Το “Bon Vivant” δημιουργήθηκε λοιπόν για να μοιραστώ μαζί σας ότι όμορφο απολαμβάνω. Εδώ θα βρείτε επίσης λογοτεχνικά κείμενά μου καθώς και προτάσεις βιβλίων. Στη στήλη Social Media υπάρχουν ενδιαφέρουσες σελίδες ανθρώπων από το instagram & το facebook. Αναζητήστε ότι σας αρέσει στις στήλες του Bon Vivant κι ελάτε να απολαύσουμε μαζί τη ζωή.
Βιογραφικό
Γεννήθηκα και ζω στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων στο ΤΕΙ Θεσσαλίας. Σήμερα ασχολούμαι με τον τομέα του τουρισμού αφού διατηρώ την εταιρία ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων “Your Urban Stay”στη Θεσσαλονίκη.
Αγαπώ να γράφω και να διαβάζω. Το πρώτο μου μυθιστόρημα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πνοή το 2017 με τίτλο ” Η καγκελόπορτα της αγάπης”.
Αγαπώ το καλό φαγητό, τις ωραίες σειρές, τις στιγμές με τους αγαπημένους μου και τα ταξίδια!