Όταν θ’ ανοίξετε το βιβλίο του Γιώργου Σανιδά θα σας υποδεχτεί το ανώνυμο σοκάκι… Βαδίστε νοερά πάνω στις πλάκες του, μυρίστε τις βουκαμβίλιες που κρέμονται απ’ τα μπαλκόνια, θαυμάστε τ’ ασβεστωμένα σπίτια. Κι αν ακούσετε μια φωνή μη τρομάξετε. Όχι, δεν είναι φαντασίες του μυαλού σας. Είναι η Βαγγελιώ που στέκει στο παραθύρι της και διηγείται έρωτες παράφορους, ανομολόγητους, παθιασμένους.
Με λόγια σταράτα και καυστική ειλικρίνεια μας ταξιδεύει στα καλντερίμια της Σκιάθου, μας συστήνει στους γείτονές της, φέρνει μπρος στα μάτια μας της θάλασσα, μας κάνει να νιώθουμε την αύρα της, μας κάνει ν’ ακούμε το κύμα που σκάει πάνω στα βράχια.
Οι “Ναυαγισμένοι έρωτες” ξετυλίγονται περίτεχνα και πριν καλά καλά το καταλάβουμε ο συγγραφέας μ’ έναν ευφυέστατο τρόπο εξελίσσει την πλοκή και μας οδηγεί κάθε φορά ένα βήμα μπροστά στην υπόθεση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του αναγνώστη να παραμένει ζωντανό και να κρατά μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου.
Ο κύριος Σανιδάς σε αυτό το έργο του υμνεί όχι μόνον τον έρωτα αλλά και τη γυναίκα, καθώς το ψυχολογικό προφίλ των ηρωίδων αναλύεται πολύ εύστοχα. Πρόκειται για την ιστορία δύο ανθρώπων που βασανίζονται από τον έρωτα, από τα “πρέπει” και τα “μη”, από την υποχρέωση που νιώθουν πως έχουν στην κοινωνία τοποθετόντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα, καταπνίγοντας τις επιθυμίες τους προσπαθώντας να τις θάψουν βαθιά μες την ψυχή τους.
Πόσο κρατάει ο έρωτας όταν καλείται να αντιμετωπίσει έναν μικρό πόλεμο; Μπορούν τα αισθήματα να παραμείνουν αλώβητα στις κακουχίες που επιτίθενται ένα ζευγάρι; Οι αντιδράσεις των δύο φύλων έρχονται σε απόλυτη ρήξη ορισμένες φορές, η σκέψη τους διαφέρει, μα είναι ικανή να τους απομακρύνει; Η άποψη του συγγραφέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όπως και η ανδρική ματιά από πλευράς του για για ένα αιώνιο ζήτημα. Τη σχέση γυναίκας-άνδρα…
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μη μιλήσω για το χιούμορ που χαρακτηρίζει το έργο. Ένα χιούμορ πηγαίο, συμβατό με την τότε εποχή. Θα το συναντήσετε στους σχολιασμούς της Βαγγελιως που τίποτα δεν ξεφεύγει από το κοφτερό της βλέμμα, μα και στους χαρακτηρισμούς των ηρώων αφού πολλές φορές τα αρνητικά τους στοιχεία αποδίδονται με έννοιες ξεκαρδιστικές.
Περίληψη
Σκιάθος, Νέα Υόρκη, Θεσσαλονίκη, τρεις σταθμοί ενός μοναδικού ταξιδιού στον αστερισμό του ανειρήνευτου έρωτα, ώσπου η αυγουστιάτικη πανσέληνος θα φέρει τη λύτρωση…
«…Επιχειρώντας μια βουτιά στο παρελθόν και στα πρώτα μαθητικά μου χρόνια, στη δεκαετία του 70, ανακάλυψα στη φαντασία μου τη Βαγγελιώ,
που μου διηγήθηκε άθελά της, την πικρή ιστορία με τους ναυαγισμένους έρωτες της μικρής γειτονιάς της. Γράφω «άθελά της» γιατί η ίδια ούτε με είδε, ούτε με άκουσε, απλά σκεφτόταν φωναχτά ένα βράδυ πίσω απ’ το ανοικτό παράθυρό της και εγώ πέρασα τυχαία απ’ το ανώνυμο σοκάκι της …
Έρωτες αδιέξοδοι, ανομολόγητοι, επιφανειακοί ή και βαθύτεροι οι οποίοι όμως συγγενεύουν μεταξύ
τους και εξελίσσονται με φόντο τη πλανεύτρα
θάλασσα. Έρχονται και φεύγουν σαν τα καράβια
ώσπου στο τέλος βουλιάζουν και χάνονται όπως χάνονται κι εκείνα…
Κι αυτή η ακρόαση είναι μόνο η αρχή μιας κατάδυσης
στα άδυτα του ερωτικού πάθους…».
